De maakmicrobe ...

Er was eens...

 

Er was eens een grote zus, een zus die heel creatief was. Op een dag begon ze te haken, ze haakte overal, in de tuin, in de zetel, zelfs op verplaatsing. Vele dagen gingen voorbij en vele creaties werden gemaakt. Op een gegeven moment kwam ik langs en uit het niets sprong er een microbe op me, een haakmicrobe. Ik kocht me een haaknaald, wat wol, bekeek op het internet hoe je het precies doet. Maar aangezien ik dit niet helemaal snapte, sprong ik op mijn fiets en fietste naar mijn zus. Zij leerde me haken, waarvoor dank.

 

Vele dagen en weken verstreken... En weer was die zus druk in de weer, deze keer met een machine, met naald, draad, stof, ritsen en knoopjes. Ze maakte allerlei mooie tassen, rokken, kadootjes, ... . Dat wou ik natuurlijk ook proberen. We besloten een opplooibaar winkeltasje te maken, de stof werd gekozen en geknipt. Ik mocht me achter haar naaimachine zetten en toen begonnen we eraan. De tutorial gaf aan dat dit voor beginners was en dat het zo'n 90 minuten zou duren. Maar al snel bleek dat het langer ging duren dan gepland. Aangezien ik geen machine had, kon ik enkel hieraan werken als ik bij mijn zus was (donderdagavond is onze hobbydag). Dus besloot ik uiteindelijk ook een naaimachine aan te schaffen. En zo sprong ook de naaimicrobe over naar mij. Zij leerde me naaien, waarvoor dank.
(De tas is uiteindelijk af geraakt, enkel het knoopje om de opgeplooide tas te sluiten, ontbreekt nog, daar zal ik eens werk van moeten maken.)

 

Vandaag, vele maanden later zijn er al enkele dingen van onder mijn naaimachine gekropen. Zoals volgende foto's.

Knikkerzakje gevuld met snoep en centjes, als verjaardagskadootje voor neefje

 

De opplooibare tas, zoals u ziet, nog steeds zonder knoop.

 

De eerste rok, A-lijn.

 

Omkeerbare tas, A4-formaat

 

Omkeerbare tas, patroon van 'Zo Geknipt'.

 

Bijhorend etui

 

Walvisjes, als kadootje voor enkele babyborrels.

 

 

Enkele weken geleden voelde ik weer een kriebel, die kriebel bevond zich weer ter hoogte van mijn vingers. Zo bleek ook de blogmicrobe van mijn zus mij besmet te hebben. En zo ontstond deze blog.

 

 

Bij deze wil ik graag mijn zus ontzettend bedanken. Zij is mijn grote voorbeeld.

 

'Als ik later groot ben', wil ik graag alles kunnen wat zij kan en als het mogelijk is liefst nog even goed.